De leraren

Om er zeker van te zijn dat de lessen altijd doorgaan hebben we verschillende leraren.

Rudolf Dekker (5e dan, hoofdleraar)

In 1967 kwam Rudolf voor het eerst in aanraking met een budo sport, nl. Judo. Hij heeft deze sport ruim 10 jaar beoefend maar voelde zich toch niet helemaal op zijn gemak. Vooral het competitie element (het moeten vechten) was voor hem een behoorlijke hindernis, terwijl dat juist voor een ander het Judo zo aantrekkelijk maakt. Via enkele omwegen kwam Rudolf in 1988 bij Aikido terecht. Al gauw bleek dat dit een geheel andere discipline van de budo sport is en dat Rudolf zich met deze krijgskunst meer kon verenigen. Rudolf is begonnen in Almere bij Leo Kalwij Sensei (4e dan). Door zijn lessen is Aikido voor hem veel meer geworden dan alleen maar een hobby. Na 6 jaar in Nederland Aikido gestudeerd te hebben, verhuisde Rudolf in 1994 naar USA (NY), waar hij zijn opleiding Aikido vervolgde bij Ray Farinato Sensei Shihan (7e dan) en heeft daar in 1998 shodan (1e graads zwarte band) behaald bij Yamada Sensei en Sugano Sensei (beide oud studenten van O'Sensei, de grondlegger van Aikido). In 1999 verhuisde Rudolf naar Parijs, waar hij 3 jaar Aikido studeerde bij Dominique Dalet (4e dan).

Sinds 2002 is Rudolf weer teruggekeerd naar Nederland en in 2004 is hij gaan trainen met sensei Fritz Heuscher Shihan (7e dan) uit Zwitserland en heeft hij Aikido-Almere op 1 april 2004 opgericht. In 2006 heeft hij in Zwitserland de 2e dan behaald. Sinds 2008 traint Rudolf ook in Nederland binnen de Yuwakai organisatie waar hij sinds 2017 ook voorzitter van is geworden. In 2011 heeft hij de 3e dan behaald en in januari 2016 is hij vanuit Japan gepromoveerd naar 4e dan waarna in 2021 promotie naar 5e dan volgde. Daarnaast is Rudolf gediplomeerd erkend Aikido Leraar niveau 3. Aikido is al meer dan 30 jaar een onderdeel van Rudolf's leven. Het is geen sport maar een krijgskunst en een levensstijl. Het is voor iedereen toegankelijk en Aikido brengt voor iedereen wat anders. Voor allemaal een bijzondere vorm van zelfverdediging, maar voor de meeste veel meer. De ki ontwikkeling welke in elke Aikido beweging is verwerkt, ontwikkelt een innerlijke kracht die zelfvertrouwen, doorzettingsvermogen en doortastendheid geeft, maar bovenal een constante verlegging van de eigen mentale en fysieke grenzen. Wie dat eenmaal een keer heeft beleeft, zal voor altijd met Aikido verbonden blijven. Rudolf is sinds het begin van Aikido-Almere de hoofdleraar en hij hoopt dat hij zijn bijdrage kan leveren aan die (ki) ontwikkeling bij de Aikido studenten van Aikido-Almere.

Almere, 2004 - 2021

Leraren

Martin Mens (3e Dan)

Mijn scholing voor bewegen begon met zwemmen (wedstrijden, polo en badmeester). Na mijn HBO opleiding heb ik een opleiding op de school van de Kunsten in Amsterdam gevolgd. Daar leerde ik circus acrobatie, mime, chinees boxen, yoga, drama, moderne dans, klassiek ballet en ik kwam voor het eerst in aanraking met aikido. Van al mijn bewegingskunsten ben ik bij aikido gebleven. In 1981 ben ik aikido lessen gaan volgen bij Erik Louw (6e dan) en in 1994 heb ik Erik gevraagd om in Almere les te komen geven. In 2007 kreeg ik een herseninfarct met als gevolg een taalstoornis waar door ik mijn beroep als acteur niet meer kon uitoefenen. Daardoor kreeg ik meer tijd om aikido te beoefenen en kon mijn 2e en 3e Dan diploma’s behalen onder Erik en via Aikidobond Nederland het diploma Aikido docent niveau 3. Tot in 2023 was ik dojohouder van Aikidojo Almere (de dojo opgezet door Erik) en gaf daar wekelijks lessen. Ik wilde echter zelf wat meer lessen gaan volgen en wat minder lesgeven. Mijn dojo was welkom bij Aikido-Almere waar we nu een onderdeel van zijn inclusief mijn leerlingen die mee gegaan zijn. Een nieuw huis en een nieuwe uitdaging.

 

Vincent Sueters (2e Dan)

Ik ben Vincent Sueters, al op jonge leeftijd ben ik met sporten in aanmerking gekomen voetbal, judo en als 11jarige (1993) met aikido. Ik ontdekte dat het een lekkere uitlaatklep was voor mij.  Later ontdekte ik ook dat je (onbewust) als kind zijnde structuur, discipline  en zelfvertrouwen mee kreeg in de trainingen. Zelf stond ik nooit sterk in mijn schoenen en stond ook niet graag in de spotlights, maar dat veranderde langzaam in de jaren dat ik op aikido zat. Het gekke is dat ik er pas achter kwam toen ik voor de 2^e keer (2005) met aikido in aanmerking kwam. Was namelijk gestopt op mijn 18^e en na 5 jaar kwam ik in contact met Rudolf, die heeft mij letterlijk weer de mat op getrokken. Sindsdien ben ik er niet meer van afgestapt en heb mijn 1^e dan (zwarte band) behaald in 2013. Het zelfvertrouwen is zo gegroeid dat ik zelfs les durfde te geven aan de groep, en in 2014 samen met Rudolf besloot en opleiding als assistent-leraar aikido te gaan volgen, die ik met succes heb afgerond in 2014.

 

Angel Pelaez Heijnis (2e Dan)

In 2003 ben ik gestart met aikido. Wat mij toen en nu nog steeds erg aantrekt is de samenwerking en het plezier dat je met elkaar hebt tijdens de training. Door te trainen met een ander ontwikkel ik niet alleen mijn eigen aikido, maar help ook mijn partner zich verder te ontwikkelen. Het leuke is dat het niet uitmaakt met wie je traint, je leert van iedereen, jong en oud, man of vrouw.  Aikido heeft mij geholpen in het versterken van mijn zelfvertrouwen en het vinden van balans en rust in mijn dagelijkse leven. Door aikido merk ik dat ik beter in staat ben om in te spelen op bepaalde situaties zowel op de mat als in het dagelijkse leven. Naast dat ik nog steeds met erg veel plezier op de mat sta, vind ik het erg leuk om les te geven zowel aan de jeugd als de volwassen en iets mee te geven op de weg die wordt bewandeld bij aikido.

 

 Willeke Oxener (2e Dan)

In 2004 ben ik gestart met aikido. Wat mij vanaf het begin heeft aangetrokken is de samenwerking met elkaar. Door te trainen met een ander, ontwikkel ik aikido en help ik ook mijn partner zich verder te ontwikkelen. Het leuke is dat het niet uit maakt, met wie je traint. Je kunt van iedereen leren! Op de mat staan we met mannen en vrouwen, jong en oud. Met veel plezier sta ik met de kinderen op de mat. Kinderen zijn enthousiast en staan open voor nieuwe mogelijkheden. Aikido versterkt mij in mijn zelfvertrouwen. Dat zie ik ook terug bij de kinderen. Kinderen worden meer zelfverzekerd, zij krijgen en houden respect voor zichzelf en voor hun omgeving. Met elkaar leren zij dit ook aan te geven. Naast dat ik het hartstikke leuk vind om op de mat te staan, houdt aikido mij ook in balans. De balans tussen denken en doen. Ik merk dat ik daardoor beter in staat ben, om in te spelen op situaties die op mijn pad komen.

 

 Ron Hartman (2e Dan)

Lang voordat ik begon met Aikido, verdiepte ik mij in de harmonie tussen lichaam, geest en de universele energie die alles mogelijk maakt. Het gaf mij een voortschrijdend inzicht in een klein deel van het spectrum van wat mensen mentaal en emotioneel beweegt. In dat kader paste ook mijn interesse in de grondslagen van de verschillende Martial Arts, die voor mij begon met het fenomeen Bruce Lee. Wat mij tegenhield om zelf een Martial Art te gaan beoefenen, was dat ik geen vechter ben. Ik ben tegen iedere vorm van geweld, ik zal zelf nooit een confrontatie zoeken of een gevecht beginnen. Vijf jaar nadat ik werd afgekeurd op ‘niet-functionele lage rug klachten’, kwam in 2006 Aikido op mijn pad. Een van de vele cadeau’s die ik heb mogen ontvangen in mijn leven. Aanvankelijk beducht voor de gevolgen voor mijn lichamelijke klachten, ontdekte ik gaandeweg de diepere betekenis van Aikido voor mij, en ‘wist’ toen dat het eigenlijk naadloos paste bij mijn ontwikkeling, bij mijn functioneren als mens. Aikido was voor mij: thuis komen. Dat besef zorgde voor emotionele en mentale ontspanning met een bijzonder gevolg: mijn rugklachten verdwenen bijna volledig. Voor mij weer een bevestiging dat de harmonie van lichaam, geest en de universele energie, alles mogelijk maakt. Als assistent-leraar mag ik in onze dojo mijn kennis van Aikido overdragen aan onze volwassenen-groep, maar ook aan onze jeugd. Daarnaast vind ik vind mijn eigen ontwikkeling als leraar en als Aikidoka minstens zo belangrijk als het overdragen van mijn ervaring en kennis. Tot op de tatami!

 

Django den Hartog (1e Dan)

In 2012 ben ik begonnen met Aikido. Mijn fascinatie voor deze ‘Martial Art’ was al vele jaren daarvoor gelegd, maar ik zag mezelf nooit zo’n sport beoefenen. Vanaf het moment dat ik op de mat stond was ik aangestoken door het ‘Aikido’ virus en train ik nu zo vaak als mogelijk. Voor mij is Aikido een bewegingsleer geworden waarin je door te trainen met anderen, de ander maar ook jezelf ontwikkeld. Binnen Aikido heb ik zelf een voorliefde voor Buki Waza (wapen technieken) wat mij een extra verdieping en meer begrip geeft van de werking van Aikido. Aikido is voor iedereen, jong maar ook ‘minder jong’ en ook al heb je beperkingen kun je prima Aikido beoefenen en juist door met zoveel verschillende mensen te trainen leer je juist zoveel.